معنی دست آب در فرهنگ فارسی عمید

آبی که با آن دست و رو را بشویند، آب دست، کنایه از وضو

معنی دست آب در لغت نامه دهخدا

دستاب. آبی که برای شستن دست و روی بکار برند. (یادداشت مرحوم دهخدا)، آبدست. وضو. (آنندراج). آب وضو:، هم خلال از طوبی و هم آبدست از سلسبیل، بلکه دستاب همه تسکین رضوان آمده.، خاقانی.، یاﷲالعجب، دست آب بر بساط عبقری ریختن و به عادت عقربی گریختن نه آیین جوانمردان و رسم جوانمردی باشد. (منشآت خاقانی چ دانشگاه ص 101).، - دست آب ده، دهنده آب وضو. کسی که آب بر دست کسی ریزد تا برو وضو سازد: در وقت بیماریها آن مرحومه را تیماردار و خدمتگار وطشت نه و دستاب ده من بودم. (منشآت خاقانی چ دانشگاه ص 102). دست آب ده مجاورانش.، تحفه العراقین خاقانی (از آنندراج).،، طهارت گرفتن یا استنجا. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی)، بول. شاش. (یادداشت مرحوم دهخدا)، آبی که در ظرفی نزدیک تنور گذارند و با هربستن نانی دست را بدان تر کنند. (یادداشت مرحوم دهخدا). به لهجۀ شوشتری دِس َّاو گویند و آن آبی است که نان بایان (نانوایان) در ظرفی کنند و در وقت نان پختن دست بدان تر نمایند تا حرارت آتش اثر نکند. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی)، به معنی پختن طعام هم آمده است، چه اگر گویند: فلان خانم ’دس او’ نیکودارد، یعنی خوب طبخ می کند. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی)، شناوری یا سباحت. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی). متناسب با تعبیر دست به آب (آب بازی، شناوری) داشتن

معنی دست آب در فرهنگ لغت هوشیار

آبی که برای شستن دست و روی بکار برند. آب وضو

معنی دست آب - جستجوی لغت در جدول جو

دست آب

فرهنگ فارسی عمید

دست آب

لغت نامه دهخدا

دست آب

فرهنگ لغت هوشیار

دست خط

نامه ای که کسی با دست خود نوشته باشد، دست نوشت، چگونگی و کیفیت نوشتن

فرهنگ فارسی عمید

دست کم

کمترین مقدار و میزان، حدّاقلّ، مینیمم، کمینه

فرهنگ فارسی عمید

دست چوب

چوب دستی، عصا

فرهنگ فارسی عمید

دستیاب

کسی که به امری یا چیزی دست یابد، دست یابنده، به دست آمده، آنچه انسان با کار و کوشش به دست بیاورد

فرهنگ فارسی عمید

دست چرب

سود و نفعی که از کسی به دیگری برسد، برای مثال دراین زمانه که امید دست چربی نیست / مگو چراغ ز خود روغنی برون آرد (صائب - لغت نامه - دست)

فرهنگ فارسی عمید

دست چپ

(دَ چَ)

چپ دست. کسی که با دست چپ کار می کند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دست چرب

(دَ چَ)

معاون، صاحب مکنت، (به اضافه) کنایه از صاحب مکنت، مددکننده. اعانت کننده. رجوع به این ترکیب ذیل دست شود

لغت نامه دهخدا

دست چوب

(دَ)

چوبدست. چوبدستی. (آنندراج). چوبی که هنگام راه رفتن به دست گیرند. (ناظم الاطباء). عصا

لغت نامه دهخدا

دست چوب

(دَ تِ)

کنایه است از دست راست و آن در خطاب بر نابینایان بی قاید که بیراه شوند گفته شود یعنی به طرف دستی که عصا در آن است و عصا معمولاً به دست راست باشد. (از لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی)

لغت نامه دهخدا

دست آرا

(وْ زَ)

دست آرای. آرایندۀ مسند و سریر (در این جا دست به معنی مسند است). (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

شیت آب

آبشار، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

کشت آب

(کِ)

زراعتی که با باران کاشته شده باشد. زراعت دیمی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

داغ آب

(غِ)

نشانی که از آب بر کاغذ یا جامۀ در آب افتاده پیدا آید. (آنندراج). اثر تنیدگی آب بر کاغذ:
مانند سیل عمر گرامی گذشت و ماند
چون داغ آب یاد جوانی بدل مرا.
تنها (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

استذآب

(خوَرْ / خُرْ)

اًستذاءب النقد، گوسپندکی گرگ شد، و آن مثل است و در حق شخصی گویند که خوار و حقیر باشد و خود را بزرگ و برتر نماید. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

پشت آب

(پُ)

نام ناحیتی از ولایت سیستان. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 213)

لغت نامه دهخدا

دست چپ

(دَ تِ چَ)

دستی که در سمت چپ بدن است. یسار. شمال. رجوع به دست چپ ذیل ترکیبات دست شود، سپرز، و آن پارۀ گوشت سیاه باشد متصل به جگر محل تکون سوداء و به عربی طحال گویند. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی)

لغت نامه دهخدا

دشت آب

(دَ)

از دهستان های بخش بافت شهرستان سیرجان. این دهستان در جنوب بافت واقع است. محصول عمده غلات است. از 27 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده. جمعیت آن در حدود 1700 تن است. مرکز دهستان قریۀ دولت آباد است. قرای مهم آن عبارتند از: وکیل آباد، محمدآباد و حسن آباد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا